Άρθρο του Προέδρου του Συλλόγου, Δημήτρη Αντωνόγλου, που δημοσιεύτηκε σε ηλεκτρονικά μέσα.
Ψηφιακό νεκροταφείο. Πώς να γυρίσετε την εκπαίδευση 30 χρόνια πίσω με δυο κινήσεις.
Την ώρα που πληθαίνει η διεθνής και εγχώρια επιστημονική και οικονομική αρθρογραφία για την σύνδεση της διδασκαλίας της πληροφορικής με την επιστημονική πρόοδο, την παραγωγικότητα και την καινοτομία, η κυβέρνηση συνεχίζει να πυροβολεί τα πόδια της
Εξοβελίζει το μάθημα της Πληροφορικής από τα Λύκεια και υποθηκεύει, το παραγωγικό μέλλον και την θέση της χώρας στο διεθνή ανταγωνισμό.
Λίγο μετά την καρατόμηση ολόκληρων επιτυχημένων και δημοφιλών τομέων στην επαγγελματική εκπαίδευση, το υπουργείο ανακοίνωσε τη ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μιας σειράς αποφοίτων των ΕΠΑΛ, από τα οποία απουσίαζαν οι απόφοιτοι πληροφορικής. Εκείνη τη στιγμή φάνηκε ότι η Πληροφορική θα δινόταν βορά στην ιδιωτική εκπαίδευση, όπως και τα παραϊατρικά επαγγέλματα.
Δεν πέρασε ένας μήνας και έρχονται οι διαρροές του σχεδίου για το νέο ΕΠΑΛ, από το οποίο απουσιάζει ο Τομέας Πληροφορικής κάτι που εξηγούσε και την απουσία του από τη ρύθμιση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ήταν απολύτως λογικό. Πόσοι μαθητές θα πλήρωναν σήμερα μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο για να μάθουν σε ιδιωτικό ΙΕΚ, καθυστερώντας τρία χρόνια, αυτά που μάθαιναν δωρεάν ως την ηλικία των 18 στον Τομέα Πληροφορικής των ΕΠΑΛ;
Δηλαδή:
- Να επισκευάζουν και να συντηρούν υπολογιστές
- Να κατασκευάζουν ιστοσελίδες
- Να στήνουν δίκτυα
- Να προγραμματίζουν τις δικές τους εφαρμογές τις οποίες θα μπορούσαν στη συνέχεια να πουλήσουν
- Να μαθαίνουν δωρεάν πολύπλοκα λειτουργικά συστήματα όπως το Linux και να μπορούν να οργανώσουν μια ιδιωτική επιχείρηση ή μια υπηρεσία του δημοσίου χρησιμοποιώντας μόνο δωρεάν λογισμικό.
- Να είναι χρήσιμοι σε οποιαδήποτε επιχείρηση ή υπηρεσία
Αν η κυβέρνηση ήθελε να ευεργετήσει το κοινωνικό σύνολο και να αμβλύνει την κοινωνική ανισότητα που ενέτεινε η κρίση, Αντί να διαλύσει την διδασκαλία της Πληροφορικής, θα μπορούσε να δίνει δωρεάν κατόπιν εξετάσεων στα ίδια τα σχολεία, πιστοποιητικά δεξιοτήτων αυτοματισμού γραφείου, όπως το ECDL, τα οποία κοστίζουν πάνω από 1000 ευρώ στην κάθε οικογένεια. Με αυτό τον τρόπο θα τακτοποιούσε και μερικές από τις τεχνητές υπεράριθμές που σκόπιμα δημιούργησε η ίδια ως πρόφαση για να απολύσει πληροφορικούς.
Στο Γυμνάσιο το μάθημα της Πληροφορικής μετονομάζεται σε Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών και υποβαθμίζεται από επιστημονικό αντικείμενο σε διδασκαλία δεξιοτήτων χαμηλού επιπέδου που περιστρέφονται γύρω από τον αυτοματισμό Γραφείου. Ταυτόχρονα με τη μη διάσπαση του τμήματος στα δύο, πάμε πίσω στην εποχή που στον κάθε υπολογιστή εργάζονταν δύο και τρεις μαθητές με αποτέλεσμα να μειώνεται δραματικά ο χρόνος στον οποίο αυτοί εξασκούνται πρακτικά.
Ταυτόχρονα το υπουργείο Παιδείας καταργεί την Πληροφορική από τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα του Γενικού Λυκείου, το μάθημα Πληροφορικής της Β’ Λυκείου και την κάνει προαιρετικό στην Α’ Λυκείου στέλνοντας μας πίσω στον πλήρη πληροφορικό αναλφαβητισμό της δεκαετίας του 80.
Στην τριτοβάθμια σχεδόν σε όλα τα τμήματα, θετικών επιστημών και οικονομικών, οι φοιτητές διδάσκονται υποχρεωτικά προγραμματισμό. Τώρα θα τον βλέπουν στο Πανεπιστήμιο για πρώτη φορά με αποτέλεσμα να μαθαίνουν τα βασικά, ενώ θα έπρεπε να διδάσκονται τις προχωρημένες έννοιες και τεχνικές που διδάσκονται στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο και τις πιο προηγμένες Αφρικανικές και Ασιατικές χώρες.
Η αλλαγές αυτές έρχονται την στιγμή που όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες κάνουν βασικό άξονα της εκπαιδευτικής τους πολιτικής την Πληροφορική με πρόσφατα παραδείγματα τη Μεγάλη Βρετανία, την Δανία και τη Λιθουανία που μάλιστα εισάγει το μάθημα του προγραμματισμού από το Δημοτικό. Έχουμε δηλαδή μια Κυβέρνηση που ευαγγελίζεται εξευρωπαϊσμό την ώρα που τρέχει ολοταχώς προς τον αφευρωπαισμό της εκπαίδευσης της.
Υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία που τεκμηριώνει πως όταν οι μαθητές δε γνωρίζουν στο σχολείο τί είναι Πληροφορική σχηματίζουν τρομερά στρεβλωμένη άποψη. Και σήμερα μια κοινωνία σε ψηφιακή σύγχυση δυσκολεύεται να λάβει ορθές αποφάσεις και να κατανοήσει τον κόσμο γύρο της γιατί δεν κατανοεί μια από τις βασικές δυνάμεις που τον κινούν: τους υπολογιστές και τους αλγορίθμους που εκτελούν. Ίσως τελικά να είναι και αυτός ένας από τους μνημονιακούς στόχους.
Τελικά είχαν δίκιο όλοι αυτοί που έλεγαν ότι η Πληροφορική ήταν η επιστήμη του μέλλοντος. Απλά στην Ελλάδα παραμένει, γιατί δεν έγινε ποτέ του παρόντος. Έγινε άλλο ένα τραίνο που εκτροχίασαν οι κοντόφθαλμες συντεχνιακές λογικές της Κυβέρνησης. Ένας entrepreneur, για να το γράψω και στην μετακαπιταλιστική ορολογία, που στραγγαλίστηκε στους διαδρόμους του υπουργείου παιδείας.