Άρθρο του Προέδρου του Συλλόγου, Δημήτρη Αντωνόγλου, που αναδημοσιεύτηκε ευρέως σε ηλεκτρονικά μέσα.
Παραγωγικότητα, Πληροφορική και Eκπαίδευση
Μια από τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν από την τρόικα και τις Ελληνικές κυβερνήσεις από το 2009 και μετά, για να στηρίξουν ιδεολογικά την προπαγάνδα της υστέρησης των Ελλήνων σε σχέση με τους βόρειους λαούς της Ευρώπης ήταν η “παραγωγικότητα”. Σε μια προσπάθεια να αποκτήσει διάσταση ηθικής προπαγάνδας η υποτιθέμενη αναποτελεσματικότητα των Ελλήνων, η έννοια της παραγωγικότητας διαστρεβλώθηκε και της αποδόθηκε η σημασία της μεγαλύτερης σε διάρκεια εργασίας.
Όμως η παραγωγικότητα είναι η σχέση εισόδου/εξόδου στην παραγωγή, δηλαδή το παραγόμενο αποτέλεσμα της εργασίας σε σχέση με τους πόρους που απαιτούνται για αυτήν. Μπορεί λοιπόν να συμβαίνει το “παράδοξο” κάποιος που εργάζεται λιγότερες ώρες να είναι πιο παραγωγικός, αρκεί να έχει στη διάθεση του εκείνα τα μέσα που θα του επιτρέψουν να παράγει το προϊόν του ταχύτερα και φθηνότερα.
Τα μέσα αυτά είναι η τεχνολογία και η τεχνογνωσία, οι οποίες οδηγούν στην καινοτομία. Και είναι αυτονόητο ότι η ανάπτυξη τεχνολογίας σήμερα προϋποθέτει δεξιότητες δημιουργικής χρήσης των τεχνολογικών μέσων αλλά και κατανόηση των εννοιών της Πληροφορικής.
Όταν μια κυβέρνηση θέλει να αυξήσει την καινοτομία, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας είναι φυσικό να επενδύσει στην κατάλληλη εκπαίδευση στην πληροφορική, από μικρή σχετικά ηλικία, θέτοντας τις βάσεις του πληροφορικού γραμματισμού.
Όμως αυτή την στιγμή η Πληροφορική διδάσκεται μόλις μία ώρα την εβδομάδα στα Γυμνάσια, καθόλου στην Α’ λυκείου, δύο ώρες στη Β’ Λυκείου (ως μάθημα επιλογής) και τέσσερις ώρες αποκλειστικά στην Τεχνολογική Κατεύθυνση της Γ’ Λυκείου (δύο ώρες κατεύθυνσης και δύο επιλογής). Ένας μαθητής μπορεί να τελειώσει το Λύκειο χωρίς να κάνει ούτε μία ώρα Πληροφορικής, αφού τα μαθήματα αυτά δεν είναι υποχρεωτικά.
Θα περίμενε κανείς οι κυβερνήσεις που ευαγγελίζονται τις μεταρρυθμίσεις που οδηγούν σε αύξηση της παραγωγικότητας, να λύσουν το πρόβλημα της ανεπαρκούς διδασκαλίας της Πληροφορικής αυξάνοντας τις ώρες διδασκαλίας και κάνοντας τα μαθήματα Πληροφορικής υποχρεωτικά σε όλες τις τάξεις.
Αντί αυτού, σε μία ακραία επίδειξη αντίφασης και δυσκολίας ανάγνωσης της πραγματικότητας, η Κυβέρνηση θεωρεί ότι οι καθηγητές πληροφορικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση περισσεύουν. Όλα δείχνουν πως χιλιάδες καθηγητές πληροφορικής θα οδηγηθούν σε διαθεσιμότητα και πιθανόν σε απόλυση με τεχνητό τρόπο (αύξηση ωραρίου, μη υπολογισμός υποστήριξης εργαστηρίων και διοίκησης του σχολείου)…
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι όλοι αυτοί “περισσεύουν”, το πιο αποδοτικό για την παραγωγικότητα της χώρας θα ήταν να τους κρατήσει η κυβέρνηση στην εκπαίδευση και να αυξήσει σταδιακά τις ώρες διδασκαλίας και τα μαθήματα της Πληροφορικής. Θα ήταν πιο έξυπνο να “επενδύσουμε” στον πληροφορικό γραμματισμό των μελλοντικών πολιτών και εργαζομένων της χώρας.